NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΌΧΙ ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΈΝΑ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΜΙΑΣ ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ.
Θεωρείται απλώς σαν μια επιληπτική αντίδραση του οργανισμού. Είναι κάτι που μπορεί να συμβεί σε πάρα πολλούς ανθρώπους, χωρίς να υπάρχει ιστορικό ή οποιαδήποτε «παθολογική» ανάγκη, αλλά να είναι και τόσο απαρατήρητη ώστε να μην το καταλάβει κανείς. Ακόμη και σε ένα ή περισσότερα επεισόδια, όπου υπάρχει μαρτυρία πιθανής κρίσης δεν είναι δυνατόν να τεθεί η ετικέτα αυτής της διάγνωσης, χωρίς να γίνει πλήρης διαγνωστικός έλεγχος. Ο διαγνωστικός έλεγχος αυτός αφορά, κατά πρώτο λόγο, την παρατήρηση του ασθενούς κάτω από διάφορες καταστάσεις. Πέρα από αυτό, πρέπει να γίνει μια σειρά ηλεκτροεγκεφαλογραφημάτων μετά από διάφορες προκλήσεις, όπως είναι ο ερεθισμός με φως ή η αγρύπνια, προκειμένου να βρεθεί εάν υπάρχει κάποιο παθολογικό στοιχείο. Εάν και μετά από αυτό, ακόμα και ύστερα από εικοσιτετράωρη καταγραφή με ύπνο, δεν πιστοποιηθούν στοιχεία ακριβούς επιλεπτογενούς διαταραχής του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, τότε παραμένει το επεισόδιο της κρίσης ως απλή υπόνοια υπό παρακολούθηση από τον κλινικό γιατρό.
Βέβαια, η διαγνωστική δε σταματάει εκεί, συνεχίζεται ακόμη και με μαγνητική τομογραφία ή οποιαδήποτε άλλη ιατρική εξέταση είναι αναγκαία, προκειμένου να δώσει το παραμικρό στοιχείο και ιδιαίτερα στις μεγάλες κλινικές, όταν συμβαίνει για πρώτη φορά για μια πιθανή αιτία της επιληπτικής κρίσης. Είναι αυτό που λέμε ότι όταν έχουμε τέτοια ένδειξη επιλεπτογενούς μορφής και υπόνοια κάποιας κρίσης, η προσπάθεια της διάγνωσης δε σταματάει ποτέ.