NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΣΥΝΗΘΩΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΑΝΟΙΕΣ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΔΙΖΟΥΝ ΜΕ ΕΞΩΠΥΡΑΜΙΔΙΚΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ Ή ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΕ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΓΑΓΓΛΙΩΝ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΟΥ EPSTEIN BARR.
Στις υποφλοιώδεις άνοιες αυτό που κυριαρχεί είναι απάθεια και δυσχέρεια μεγάλη στην χρήση γνώσεων.
Όλα αυτά συνεπικουρώμενα και από τα άλλα νευρολογικά σημεία όπως είναι η δυσκινησία, ο τρόμος, το αδύναμο βάδισμα η γρήγορη αντίδραση, δίνει την υπόνοια της υποφλοιώδους άνοιας.
Βέβαια τις περισσότερες φορές είναι καλύτερα και ορθότερα να γίνεται γενικευμένος έλεγχος με αξονική και μαγνητική τομογραφία και αναλύσεις του εγκεφαλονωτιαίου υγρού προκειμένου να πιστοποιηθεί η ουσία της βλάβης.
Όπως είπαμε είναι οι υποφλοιώδεις σχηματισμοί ιδιαίτερα στα βασικά γάγγλια στην μέση περίπου του εγκεφάλου. Οι άνοιες αυτές είναι πολύ διαδεδομένες μετά τα 50 και σπάνια κάτω από την ηλικία αυτή.
Στην αρχή δε, τους αποδίδεται από τους κλινικούς γιατρούς η προσοχή που πρέπει γιατί είναι πολύ βραδείας πορείας και ελάχιστης συμπτωματολογίας που μόλις υπερβαίνει μερικές φορές τον μέσο όρο των «φυσιολογικών» αντιδράσεων της ηλικίας.
Εδώ πάλι υπερέχει η γρήγορη διάγνωση και η κατάλληλη θεραπεία γιατί είναι αντιμετωπίσιμες ασθένειες εφόσον διαγνωστούν γρήγορα.