NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ, ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ «ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕ» ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ.
Πεθαίνοντας, άφησε πίσω του ένα τεράστιο έργο με έντονα ποιητικά στοιχεία τόσο της καθημερινότητας, όσο και με μια ελαφριά δόση υπερρεαλισμού, σε ότι αφορά την Ελληνική πραγματικότητα και καθημερινότητα.
Κάνοντας κάτι αντίστοιχο με αυτό του Ισπανού Λόρκα, ο Γκάτσος ύμνησε τοπίο και ανθρώπους, εδώ στη Ελλάδα, για πάρα πολλά χρόνια, σε ένα μεγάλο έργο και ιδιαίτερα «δύσκολο» και εύκολο για τον καθένα.
Ο Γκάτσος μιλούσε περισσότερο στην ψυχή και ήταν λιγότερο «πραγματικός», πολύ όμως περισσότερο εγκεφαλικός.
Μνημειώδεις και οι στίχοι του στο τραγούδι που μελοποίησε ο Χατζηδάκης, ο «Γιάννης ο Φονιάς».
Ακούγοντας αυτό το τραγούδι, κάτω από την έρημη πιστοποίηση της φωνής του Μητσιά, αισθάνεται κανείς να ζει την Ελληνική πραγματικότητα και ιστορία, μέσα από ελάχιστους στίχους και αφαιρετικές ποιητικές αναφορές.
Ο Γκάτσος παραμένει για πάντα μια πηγή Ελληνικότητας και ζωή «πηγής» Ελληνισμού.
Μακάρι να τον θυμόμαστε συνέχεια.