NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ Ή ΠΕΡΙΚΟΠΩΝ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΠΟΙΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΠΟΥ ΈΧΕΙ.
Όσο απλοϊκό και σύντομο αν διαβάζεται αυτό, δυστυχώς έχει την ουσία του.
Ο υψηλός βαθμός ιατρικής εκπαίδευσης σημαίνει πάρα πολλές φορές την δυνατότητα έγκυρης και σωστής διάγνωσης, χωρίς την πληθώρα των αποτελεσμάτων πολλών εξεταστικών μηχανημάτων.
Δηλαδή υπάρχει η δυνατότητα να γίνεται κάτι έγκαιρα και σωστό, με λίγο κόστος.
Βέβαια, σε περιορισμένο διάστημα με την ίδια αξία που θα έχει αυτό, διασφαλιζόμενο από περιττές εξετάσεις.
Κάτι τέτοιο όμως προϋποθέτει υψηλή γνώση ιατρικής και προϋποθέτει ταυτόχρονα και μεγάλη ιατρική εμπειρία, η οποία βέβαια έχει και αυτή το κόστος της.
Η μόνη διαφορά είναι ότι τα μεν από τα δε, όσο και αν κοστίζουν, έχουν άλλο τρόπο «αποπληρωμής».
Η μεν ιατρική εμπειρία αποκτάτε με έξοδα, πόνους, κούραση και χρόνια τα δε ιατρικά μηχανήματα είναι κάτι που έρχονται αμέσως και δίνουν τα αποτελέσματα, με την απαίτηση όμως να έχει κανείς την δυνατότητα να τα ερμηνεύσει σωστά.
Είναι σε αυτό που πάσχουν τα νοσοκομεία όλης της Ευρώπης αυτό τον καιρό: που έχουν μια πληθώρα διαφόρων διαγνωστικών μηχανημάτων, εξαιρετικά περίπλοκων από την Βιομηχανία, με πραγματικά εκπληκτικά αποτελέσματα και κυρίως έντονα «χρηματισμένα», αλλά χωρίς την αποδοτικότητα της διαγνωστικής σημασίας και κυρίως της θεραπευτικής εφαρμογής.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι το παιχνίδι παροχών με περικοπών παίζει σε ένα στενό περιβάλλον, που σαν κύριο μοχλό έχει τον ανθρώπινο παράγοντα που δεν λείπει ποτέ και ιδιαίτερα από την ιατρική.