NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΒΑΣΙΚΑ ΤΟΝ ΟΡΟ «ΣΠΑΣΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ» ΣΕ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΟΚ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΘΛΙΨΗΣ ΤΟΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ Μ.Χ. ΑΙΩΝΑ ΟΙ ΙΝΔΟΙ.
Στις μέρες μας έχει γίνει όμως και ιατρικό νόσημα σαν σύνδρομο ή μεταφορά αυτή. Νοσολογικά βασίζεται στο γεγονός ότι τα ανθρώπινα όντα δεν έχουν συνειδητοποιημένα πάντα όλα τα συναισθήματα τους.
Έτσι σε μια επώδυνη ιδιαίτερα συναισθηματικά επιβαρυμένη κατάσταση αυτά τα μη συνειδητοποιημένα συναισθήματα βγαίνουν στην επιφάνεια και αιφνιδιάζουν με την ακαριαία «επίγνωση» τους τον εγκέφαλο.
Το αποτέλεσμα είναι ένας «κατακλυσμός» χημικών ερεθισμάτων που επιφέρει με την σειρά του ένα ηλεκτροχημικό σοκ στην καρδιά. Το σοκ αυτό έχει τέτοια «δύναμη» που δημιουργεί πράγματι ρήγματα στο μυοκάρδιο.
Από ιατρικής άποψης τα ρήγματα αυτά μοιάζουν με τα κατάγματα των οστών. Δηλαδή κατά κανόνα «επανέρχονται» μετά από μερικές εβδομάδες που έχουμε επανεπούλωση των τοιχωμάτων.
Πρέπει να τονίσουμε ότι δεν πρόκειται στην περίπτωση αυτή για έμφραγμα που έχει αιμοδυναμική αιτιολογία. Εδώ είναι καθαρά μια βιοχημική κατάσταση σοκ.