NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΣΕ ΕΝΑ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΦΥΛΛΟ ΕΞΗΓΕΙ ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΝΕΑΡΟΣ ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΣ ΠΙΤΣΑ. ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ, ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΕΠΕΙΣΜΕΝΟΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΣΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ.
Βέβαια, πάρα πολλοί το πιστεύουν αυτό και σίγουρα οφείλουν την επιτυχία κατά μεγάλο μέρος στον εαυτό τους. Βέβαια, στον εαυτό τους ανήκει και η χαρακτηριοδομή του προσώπου που εκπροσωπούν.
Στη μοριογενετική ψυχολογία η χαρακτηριοδομή παίζει μεγάλο ρόλο και είναι βέβαια ένα σύνολο από τα βιώματα και το γενετικό υλικό του καθενός. Έχει, όμως, και μια ιδιομορφία.
Η φύση μας έπλασε έτσι που ορισμένοι έχουν την δυνατότητα να κατανέμουν την σεροτονίνη σωστά και άλλοι όχι.
Η κατανομή της σεροτονίνης παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, γι’ αυτό και η ψυχολογία με τις γνώσεις που πήρε από την μοριακή γενετική τον τελευταίο καιρό ξεχωρίζει σαφώς «αυτούς που βλέπουν το μπουκάλι μισοάδειο, από αυτούς που το βλέπουν μισογεμάτο».
Το γεγονός αυτό της αντιμετώπισης, όπως εν προκειμένου στον νεαρό έμπορο, που έγινε πλούσιος με την πίτσα, είναι η ικανότητα που υπάρχει στις δύσκολες στιγμές ο εγκέφαλος σε ορισμένες θέσεις να αναπαραγάγει μια ορμόνη, την λεγόμενη σεροτονίνη, που υπάρχει στον εγκέφαλο.
Η σεροτονίνη, που το όνομά της το έχει από το λατινικό serum -που σημαίνει πηκτό υγρό και από την ελληνική λέξη τόνος- συσπά τα αγγεία και παράλληλα, έχει μια δράση σαν νευροδιαβιβαστής στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Η ελεύθερη σεροτονίνη, που υπάρχει, μεταφέρεται ξανά στο κύτταρο που το εκκρίνει και παράλληλα είναι το βασικό υλικό για την δημιουργία του μεταφορέα που κάνει αυτή την δουλειά.
Αν η σεροτονίνη δεν μπορούσε με αυτόν τον τρόπο που αναφέραμε, τότε ο εγκέφαλος θα ήταν σε μια διαρκή διέγερση που θα τον έκαιγε στο τέλος. Ρυθμίζοντας, λοιπόν, τις αυξομειώσεις της σεροτονίνης μέσα στο κεντρικό νευρικό σύστημα χωρίζει τους ανθρώπους σε δυο πολύ μεγάλες κατηγορίες. Σε αυτούς που η ρύθμιση αυτή γίνεται γρήγορα και επαρκής για τα κύτταρα και σε αυτούς που αργεί.
Η δεύτερη, πιο «αργή» διαδικασία, είναι αυτοί που αντιδρούν αργά, δεν έχουν την ένταση που πρέπει, που απογοητεύονται εύκολα και κυρίως καταβάλλονται από φόβο και πανικό.
Προφανώς, ο έμπορος πίτσας που πέτυχε, όπως χαρακτηρίζει ο ίδιος, επιμένοντας να μαθαίνει από τα λάθη του και ποτέ μη καταβάλλοντας τον εαυτό του μπροστά σε δυσκολία, είναι το τυπικό παράδειγμα για την καλή επεξεργασία της σεροτονίνης στον εγκέφαλο.
Μπορεί κανείς να ρυθμίσει αυτό που είναι γενετικά προδιαγεγραμμένο;
Μέχρι τώρα ασφαλώς όχι, αλλά, τον τελευταίο καιρό, ακριβώς επειδή εντοπίζονται οι ρίζες αυτής της λειτουργίας είναι εύκολη και η επέμβαση.
Υπάρχουν τρόποι να αντιμετωπιστεί το ζήτημα αυτό.