NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΟΞΕΙΑΣ ΙΣΧΙΑΛΓΙΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ 1/3 ΤΟΥ ΕΝΗΛΙΚΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΔΕ, ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ, ΕΝΑ ΕΝΤΟΝΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
Μία οξεία ισχιαλγία αρχίζει κατά κανόνα με απλά επώδυνα «τσιμπήματα» στη μέση και μετά, στο γοφό. Κατόπιν, σε κάποιες απότομες κινήσεις γίνεται ο πόνος έντονος έως και αφόρητος. Παράλληλα, μία αίσθηση μουδιάσματος απλώνεται από το πίσω μέρος του γοφού και του μηρού και εξαπλώνεται μέχρι τη φτέρνα ή και μέχρι το μικρό δάχτυλο του ποδιού. Όταν δε ο ασθενής βήχει ή φτερνίζεται, τότε η ένταση των ενοχλημάτων αυξάνεται και τον ενοχλεί αφάνταστα.
Μόλις περάσουν μερικές μέρες με τα συμπτώματα αυτά, υποχωρεί η ισχιαλγία σιγά – σιγά ή εντείνεται και καθηλώνει τον ασθενή για εβδομάδες στο κρεβάτι, με έναν φαύλο κύκλο φαρμάκων και πόνου, ώσπου πάνω από το 70% καταφεύγει στη λύση της χειρουργικής θεραπείας, που στην πλειονότητα, πάνω από 60% είναι σύντομα προσωρινή και στις υπόλοιπες περιπτώσεις, μετά από μία πιο μακροχρόνια διάρκεια.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η πείρα έχει καταδείξει πως η πλέον οριστική λύση είναι η συντηρητική αγωγή, όσο χρόνο κι αν διαρκέσεις, και παράλληλα, ο σωστός τρόπος ζωής.