ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΝΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΔΙΑΤΑΡΑΣΣΟΥΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ.
Ο οργανισμός μας σαν σώμα και ψυχική οντότητα βρίσκεται με το εξωτερικό περιβάλλον σε μία κατάσταση συνεχούς αλληλοεπηρεαζόμενης σχέσης, που ιατρικά χαρακτηρίζεται σαν ομοιόσταση.
Προκειμένου να το πετύχει αυτό, ο οργανισμός μας ρυθμίζει ανά πάσα στιγμή τις λειτουργίες του, όπως τον καρδιακό ρυθμό, την αρτηριακή πίεση, τα επίπεδα σακχάρου κ.α. , ανάλογα με τους εξωτερικούς ή εσωτερικούς στρεσογόνους παράγοντες.
Σαν στρεσογόνο παράγοντα θεωρούμε οτιδήποτε μπορεί να διαταράξει την ομοιόσταση. Τις περισσότερες φορές, στρεσογόνος παράγοντας είναι μία οξεία φυσική ή ψυχική πρόκληση, που προκαλεί το σώμα και την ψυχή να τα βγάλουν πέρα με βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες διαταραχές της ομοιόστασης τους.
Για να γίνει αυτό, απελευθερώνονται από τις «αποθήκες» του οργανισμού ποσότητες ενέργειας, π.χ. με τη μορφή γλυκόζης των σακχάρων, και μεταφέρονται με το αίμα σε όλα τα όργανα του σώματος, που εργάζονται εντατικά, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κρίση.
Παράλληλα, ο οργανισμός καταστέλλει ότι δεν θεωρεί απαραίτητο για την αντιμετώπιση της στρεσογόνου αιτίας.
Σε πρώτο επίπεδο, λοιπόν, αναστέλλονται οι λειτουργίες εκείνες που ο οργανισμός δεν θεωρεί απαραίτητες για την επιβίωσή του, π.χ. πέψη, ανάπτυξη, αποκατάσταση οργανικών βλαβών κλπ. παράλληλα, μειώνεται ουσιαστικά και όλη η εγκεφαλική δραστηριότητα, πλην της εγρήγορσης και της μνήμης.
Δηλαδή, με την παρατεταμένη εγρήγορση για την αντιμετώπιση ενός θεωρούμενου στρεσογόνου παράγοντα έχουμε μια διαρκή ένταση του οργανισμού να βρει διέξοδο, χωρίς την πλήρη εγκεφαλική λειτουργία σε ετοιμότητα για τον έλεγχο της κατάστασης. Δηλαδή, δεν γνωρίζουμε πότε μπορούμε ή πρέπει να σταματήσουμε αυτό τον συναγερμό.
Έτσι, λοιπόν, όπως παρουσιάζεται από πολιτικούς και ΜΜΕ η απειλή της οικονομικής κρίσης, και όπως την βιώνει ο μέσος πολίτης, είναι ένα ακραίως αιχμηρό και διαρκές στρεσογόνο γεγονός. Η διατήρησή του για μακρύ χρονικό διάστημα αντιμετωπίζεται με συνεχή υπερένταση του οργανισμού απέναντί του, προκειμένου να φέρει το όλο σύστημα (ομοιόσταση) σε μία κατάσταση ισορροπίας.
Ο συνεχής αυτός υπερβατικός αγώνας, με τις συνθήκες που συνεχίζεται, γεννά συνεχώς νέες ψυχικές και σωματικές ασθένειες. Αν αυτές δεν αντιμετωπισθούν ριζικά, μιλάμε τότε για απόπτωση (τέλος) πολλών οργανικών και ψυχικών λειτουργιών.

0 Comments:

Post a Comment



Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.