NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΤΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΦΙΛΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
Το σύγχρονο τραπεζιτικό μας σύστημα βασίζεται στην ανάπτυξη της λεγόμενης δημιουργικής λογιστικής. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα μαγείρεμα αριθμών, που σαν τελικό αποτέλεσμα δίνει στον πληθυσμό την εικόνα μιας πλασματικής ευημερίας και ψεύτικης αίσθησης ασφάλειας.
Βασίζεται σε μια σειρά από κανόνες, που κινούνται σε δύο παράλληλους άξονες. Ο ένας, που αφόρα του μεγάλους χρηματοοικονομικοπιστωτικούς οργανισμούς και τις τράπεζες και ο άλλος, που αφορά τους πολίτες - πελάτες.
Στον πρώτο άξονα, κινούνται οι κανόνες λογικής των τραπεζών, δηλαδή, της δημιουργικής λογιστικής ελλείμματα και τόκοι των ιδίων των τραπεζών. Με το που γίνονται ληξιπρόθεσμα και απαιτητά, επανακυκλώνονται με επαναδανεισμό με την μορφή νέων ομολόγων και τόκων. Ενώ, στον δεύτερο άξονα, τα χρέη των πολιτών γίνονται απαιτητά και κατασχετά μέχρι οριστικής εξόντωσης του οφειλέτη.
Οι κρατικοί μηχανισμοί, που από καιρό έχουν, όχι μόνο δεχθεί τους κανόνες της δημιουργικής λογιστικής των τραπεζών, αλλά, και την ίδια τους την λειτουργία, με βάση την λογική αυτή είναι σαφώς προεκτάσεις των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και όχι νόμοι ασφαλείας των πολιτών.
Σε εποχές ευμάρειας και υπερδανεισμού, με την ψευδαίσθηση της ρυθμιζόμενης αποπληρωμής χρεών π.χ. με πιστωτικές κάρτες, κυριαρχεί μια ψευδής αισιοδοξία και παρανοϊκή ευημερία. Με τον τρόπο αυτό ο υπερδανεισμός «τρώει το ψωμί της αύριον» και με το που θα στραβώσει το σύστημα και οι τράπεζες θα απαιτήσουν κλείσιμο ισολογισμών, θα έρθει η αλήθεια της καταστροφής.
Και έτσι, ζούμε αυτό που ζούμε σήμερα, το μερικό, αλλά, πολύ βαρύ κραχ που ξεκίνησε στην Αμερική και τώρα μας έχει πιάσει όλους. Μετά τον πρώτο πανικό, έχει έρθει τώρα ένα τεράστιο κλίμα αίσθησης αδυναμίας και κατάθλιψης.
Και δεν υπάρχει τίποτε άλλο χειρότερο για την τοπική και διεθνή οικονομία από το αίσθημα αδυναμίας, που εντείνεται πάρα πολύ και από τον πανικό των τραπεζιτικών υπαλλήλων να εισπράξουν πανωτόκια κάτω από την πίεση, προκειμένου να διατηρήσουν όρθιο το σύστημα και κατά συνέπεια, τις θέσεις τους.
Το μείγμα πανικού και κατάθλιψης είναι εκρηκτικό και οδηγεί σε εργασιακή και οικονομική παραλυσία. Εδώ πραγματικά χρειάζεται η ατομική, συλλογική, ακόμη και η κυβερνητική παρέμβαση για να αλλάξει το σύστημα και να δοθεί ένας τόνος αισιοδοξίας, προκειμένου να υπάρξει μια ανάσταση της πραγματικής οικονομίας.
Βέβαια, αυτό είναι πολύ ωραίο για να γίνει αληθινό, αλλά, πρέπει να γίνει για να σπάσει το αδιέξοδο.