Η ψυχογενής σιωπή, γνωστή διεθνώς σαν mutismus (από το λατινικό mutitas που σημαίνει αφωνία) είναι μια επικοινωνιακή διαταραχή. Η διαταραχή αυτή υφίσταται χωρίς ανατομική βλάβη του γλωσσικού ή ακουστικού οργάνου.
Προσβάλλει περισσότερο τα κορίτσια από ότι τα αγόρια. Διακρίνεται σε βρεφική και νηπιακή διαταραχή. Τακτικά εμφανίζεται μετά την έναρξη της σχολικής ηλικίας και για αυτό ονομάζεται σχολική ψυχογενής σιωπή ή αφωνία.
Υπάρχει η μορφή της απόλυτης αφωνίας και της επιλεκτικής σιωπής. Στην δεύτερη, το παιδί διαλέγει πού, με ποιόν και με ποιους όρους θα μιλήσει.
Η ψυχογενής σιωπή έχει μια κληρονομική ρίζα, εμφανίζεται, όμως, σε περιπτώσεις παιδικής κατάθλιψης, φόβων, υπέρμετρου άγχους και ψυχικών ή σωματικών τραυματισμών.
Τα παιδιά με την ψυχογενή σιωπή, σε αντίθεση με τα υπερκινητικά, περνούν κατά κανόνα απαρατήρητα και έτσι, δυσχεραίνεται η διάγνωση. Θεωρούνται σαν άτονα, δύσθυμα και περιορισμένης εξυπνάδας και λόγω της σιωπής ελάχιστοι ειδικοί ασχολούνται μαζί τους.
Με την πάροδο του χρόνου ελαττώνεται η αδυναμία της επικοινωνίας κάπως, αλλά, η ψυχογενής σιωπή σαν ουσιώδης διαταραχή παραμένει ή μεταλλάσσεται σε άλλη ψυχιατρική διαταραχή π.χ. κατάθλιψη.
Πέραν της απόλυτης ψυχογενούς σιωπής υπάρχουν και άλλες μορφές, λιγότερο έντονες ή με μικρές παραλλαγές της αφωνίας.
Τα θεραπευτικά σχήματα που είναι διεθνώς γνωστά είναι ψυχοθεραπευτικής υφής και έχουν προταθεί τα τελευταία τέσσερα με πέντε χρόνια. Βασίζονται κυρίως πάνω σε λογοθεραπευτικές τεχνικές και συμπεριφορική θεραπεία. Τακτικά, χορηγούνται και αντιεπιληπτικά.

0 Comments:

Post a Comment



Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.