NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

ΠΩΣ ΤΟ ΨΥΧΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ
Κάποιος βουλευτής αυτή την κρίσιμη εποχή, και ενώ όλα πολιτικά είναι ρευστά, χωρίς ιδιαίτερο πολιτικό λόγο, προβαίνει σε μια ενέργεια, που αλλάζει όλο το πολιτικό σκηνικό. Ένας άνθρωπος αρίστου πολιτικού ήθους, χρόνια δοκιμασμένος από μία παράταξη, χωρίς σκάνδαλα, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις, πάντοτε με τη συμπεριφορά μιας χρυσής μετριότητας, διεγείρεται ξαφνικά, θυμωμένα καταφεύγει σε μια ενέργεια – πρόκληση, προκειμένου να προκαλέσει την αντίδραση πάνω στο πρόσωπό του.
Ο θυμός του έχει αποτέλεσμα. Όντως, προκαλείται η αντίδραση της κυρίαρχης πολιτικής πλευράς και του κόμματός του πάνω του και δημιουργείται ένας νέος πολιτικός σάλος, και πιθανόν, ένα κλίμα που φέρνει σε εκλογές, που δε συμφέρουν κανέναν.
Υπάρχει, βέβαια, η σκέψη ο βουλευτής αυτός να χρησιμοποιήθηκε σαν «χρήσιμος ηλίθιος». Συμβαίνει πάρα πολύ τακτικά, όταν κάποιος γνωρίζει τα αισθήματα κάποιου, να μπορεί να κατευθύνει τη θυμωμένη του αντίδραση προς το επιθυμητό, ως προς τον υποκινητή, αποτέλεσμα. Έχουμε, δηλαδή, το φαινόμενο μιας χειριστικής συμπεριφοράς κάποιου ανθρώπου που γνωρίζουμε πολύ καλά τις αντιδράσεις του σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και δη, θυμού. Προφανώς, κάτι τέτοιο έγινε και με τον ψυχικά, και ηθικά, ακέραιο βουλευτή, που χρόνια ολόκληρα ήταν η προσωποποίηση, σε ότι αφορά πίστη και νομιμότητα έναντι στο κόμμα.
Το ενδιαφέρον από ψυχιατρικής πλευράς είναι ότι όταν υπάρχει έλλειψη εμπνευσμένης διαχείρισης (απουσία ηγέτη), τότε ακριβώς σε μία ομάδα και στη μηχανική της κυβέρνησης και της κοινωνίας, έχουμε αρνητικά αποτελέσματα με το φαινόμενο της χιονόμπαλας από πλευρές που ούτε περιμένουμε.
Σε μέρες παγκόσμιας κρίσης τέτοιου είδους πολιτικές ενέργειες χαρακτηρίζονται μεν από το συναίσθημα, κατευθύνονται δε από σκοπιμότητες ή από λάθος υπολογισμούς, είναι αρνητικές για όλο το κοινωνικό σύνολο και για τα πρόσωπα που τις προκαλούν.
Με οποιαδήποτε λογική σειρά θα έπρεπε να έχουν αποφευχθεί. Ακόμα και αν αυτό δεν είναι κατορθωτό, θα πρέπει τότε να φτάσουμε σε ένα σημείο, τουλάχιστον με ανάλογες κινήσεις, να αποφύγουμε τα δυσάρεστα αποτελέσματα.
Για το μέσο πολίτη που τα παρατηρεί αυτά, και τις ενέργειες που γίνονται για αυτόν, χωρίς αυτόν, καλό είναι να γνωρίζει ότι έχουμε ένα μείγμα θυμικής αντίδρασης και πολιτικής σκοπιμότητας ακαθόριστων συμφερόντων. Συνεπώς, όταν κληθεί άλλη μια φορά να ψηφίσει, να θυμάται πώς αρχίζει η ψήφος του και πώς τελειώνει η πολιτική πράξη. Είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για να δείξει ότι δεν υπάρχει λογική συνέχεια μεταξύ των δύο.