NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Μετά την εφηβεία ο εγκέφαλος παράγει περίπου 500 κυβικά εκατοστά εγκεφαλονωτιαίου υγρού, που μαζεύεται σε συγκεκριμένους χώρους, εσωτερικά και εξωτερικά του κεντρικού νευρικού συστήματος, έτσι που το υγρό να δρα σαν «αμορτισέρ» και να απορροφά τους κραδασμούς που προσβάλλουν εγκέφαλο και νωτιαίο μυελό.
Στην περίπτωση του υδροκεφάλου δημιουργείται και κατακρατείται μεγάλο ποσοστό του εγκεφαλονωτιαίου υγρού στους χώρους - δεξαμενές του (κοιλίες εγκεφάλου).
Λειτουργεί αυτή η διαδικασία σαν ένα ιδιαίτερα φουσκωμένο μπαλόνι, που πιέζει εκ των έσω με αφόρητη πίεση τον εγκέφαλο χωρίς εξωτερικά να φαίνεται κάτι. Συνεπώς, όλη η διάγνωση ξεκινά μόνο από τα συμπτώματα που είναι στην αρχή «φτωχά» αυξανόμενα με την πάροδο πολλών ετών, έτσι που να γίνουν διαγνωστικά ορατά και να ληφθούν υπόψη.
Οι αιτίες του υδροκέφαλου είναι πολλές και αρκετά συγκεχυμένες: λοιμώδεις καταστάσεις (Εγκεφαλίτιδες), τραύματα, εκφυλιστικά νοσήματα, καταχρήσεις (όγκους-ναρκωτικά) και μια σειρά άγνωστοι παράγοντες θεωρούνται υπεύθυνοι για την ανάπτυξή του.
Η αντιμετώπισή του παραμένει εδώ και χρόνια βασισμένη σε ένα θεμελιακό τρίπτυχο.
1. Έγκαιρη διάγνωση
2. Φαρμακευτική και
3. Χειρουργική αντιμετώπιση
Η φαρμακευτική αντιμετώπιση έρχεται από ουσίες που διευκολύνουν την παροχέτευση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού και την επούλωση των τραυματισμένων κυττάρων. Η χειρουργική αντιμετώπιση στην τοποθέτηση παροχετευτικού καθετήρα (εικόνα).