NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Σπάνια για μία ασθένεια υπάρχει τόσο μεγάλη συμφωνία σχετικά με την κληρονομική της προέλευση, όσο στις ημικρανίες. Ήδη, αρχαίοι Έλληνες γιατροί είχαν παρατηρήσει αυτήν την ιδιαιτερότητα των ημικρανιών σχετικά με την οικογενειακή επιβάρυνση που έχουν.
Τους τελευταίους δε τρεις αιώνες που εξελίχθηκε η συστηματική νευρολογία υπάρχει, πλέον, η πεποίθηση ότι οι ημικρανίες ανήκουν σε αυτή την υποομάδα νευρολογικών νοσημάτων, που χαρακτηρίζονται από παροδική εμφάνιση και μετά πλήρως επανερχόμενα συμπτώματα και έχουν έντονη κληρονομική επιβάρυνση/προδιάθεση.
Έτσι, λοιπόν, με την επαναστατική εξέλιξη των νέων διαγνωστικών μεθόδων ήρθε και η επιβεβαίωση για τον κληρονομικό χαρακτήρα των ημικρανιών. Κυρίως, πιστοποιήθηκε αυτό για την οικογενειακή – ημιπληγική ημικρανιακή μορφή.
Πρόκειται για την ημικρανία που μαζί με την κεφαλαλγία από την μια μεριά του κρανίου παρουσιάζεται και μια σχεδόν πλήρης ημιπληγία, που διαρκεί δευτερόλεπτα έως και ώρες (Αύρα).
Επιδημιολογικές και πειραματικές έρευνες κατέδειξαν πως υπεύθυνα για αυτή τη διαταραχή είναι διαταραγμένα γονίδια στα χρωμοσώματα 1,6 και 19. Η γονιδιακή αυτή διαταραχή προκαλεί μια διαυλοπάθεια στον εγκέφαλο, η οποία προκαλεί την ημικρανία.
Η διαυλοπάθεια είναι μια διαταραχή παρεμπόδισης της προσπέρασης των ιόντων του ασβεστίου στους διαύλους των εγκεφαλικών κυττάρων, έτσι ώστε να προκύπτει μια διαταραχή του βιολογικού ηλεκτρικού δυναμικού. Η διαταραχή αυτή βάζει σε κίνηση τον μηχανισμό της ημικρανίας και όσο κρατάει, διαρκούν και τα συμπτώματα του πόνου.
Γνωρίζοντας, λοιπόν, την κληρονομική επιβάρυνση μπορούμε να εμποδίσουμε την εξέλιξη της ημικρανικής νόσου από πολύ νωρίς.