NEURO-TALKS / ΝΕΥΡΟ-ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Οι ημικρανίες και οι κληρονομικές ημικρανίες με αύρα είναι αρρώστιες που υποχωρούν μεν, αλλά δεν φεύγουν ποτέ. Αν και αρνητική η εξέλιξη τους, μέχρι ένα σημείο είναι θετική η ύπαρξή τους. Είναι ένα σήμα κινδύνου από τον ίδιο τον οργανισμό ή από το περιβάλλον για μια κρυφή ή φανερή απειλή, η οποία πρέπει να ληφθεί οπωσδήποτε υπόψη.
Οι ημικρανίες πέρα από τον ενοχλητικό τους χαρακτήρα και την επώδυνη διαβίωση, μπορούν να έχουν και μοιραίες συνέπειες όπως ένα εγκεφαλικό, ή μια τύφλωση, ή μια παράλυση, ή ακόμα και την ακαριαία ανακοπή ως συνέπεια.
Αν λάβουμε υπόψη ότι οι ημικρανίες βασανίζουν τον άνθρωπο από πολύ νεαρή ηλικία με την εμφάνιση τους, που έχει τόσο καταστροφικές συνέπειες, μπορούμε να φανταστούμε πόσο σημαντική είναι η έγκυρη διάγνωση και η θεραπεία τους.
Τώρα στο θέμα διάγνωση. Στο 80% των ημικρανιών η διάγνωση γίνεται από τα κλινικά συμπτώματα. Συνεπώς, το υπόλοιπο ποσοστό που απομένει είναι οι εξετάσεις που γίνονται για να επιβεβαιώσουν την διάγνωση και να εντοπίσουν την έκταση του προβλήματος.
Όπως και να έχει, όμως, τα διαγνωστικά μέσα πρέπει να εξαντληθούν όλα άμεσα για να μπορέσει μια θεραπεία να αρχίσει έγκαιρα. Δεν χρειάζεται να γίνουν υπερβολικά πράγματα, όμως, πρέπει να γίνουν όλα αυτά που είναι απαραίτητα.
Από τα βασικά είναι οι εξετάσεις αίματος και μάλιστα, αυτές που δείχνουν με τον εντοπισμό των αντισωμάτων ποιες λοιμώδεις καταστάσεις έχει περάσει ο οργανισμός π.χ. λοιμώδη μονοπυρήνωση, έρπητα κ.τ.λ., τις τυχόν μεταβολικές διαταραχές και τους ορμονικούς προσδιορισμούς.
Η μαγνητική τομογραφία είναι, επίσης, απαραίτητη, έτσι ώστε έγκαιρα να εντοπιστούν τυχόν ανατομικές βλάβες και η έκταση που έχουν.
Το πλέον απαραίτητο όμως είναι το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, και ιδίως αυτό της 24ωρου καταγραφής. Με το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα συλλέγουμε, καταγράφουμε και συγκρίνουμε συχνότητες δυναμικών από διάφορα μέρη του εγκεφάλου και με τον τρόπο αυτό έχουμε μια πλήρη αναγνώριση τυχόν λειτουργικών διαταραχών, από όποιες ομάδες εγκεφαλικών κυττάρων και αν προέρχονται.
Οι καταγραφές αυτές πρέπει να είναι πολύωρες για να έχουμε την δυνατότητα καταγραφής ύπνου και εγρήγορσης, μέσω του οποίου εντοπίζονται και οι δυσλειτουργίες του βιορυθμού. Διότι κατά κανόνα οι δυσλειτουργίες του βιορυθμού προκαλούν πολύ τακτικά ημικρανίες.
Μπορεί να διαβάζονται και να φαίνονται πολλά, είναι, όμως, απαραίτητα αυτά τα διαγνωστικά μέτρα και το κόστος τους είναι ελάχιστο σε σύγκριση με τα χρήματα που ξοδεύονται για αναποτελεσματικές θεραπείες και χαμένες εργατοώρες.