Όποιος επισκέπτεται το γηροκομείο Αθηνών επί της Κηφισίας, μόλις περάσει την όμορφη είσοδο, βρίσκεται σε ένα χώρο άλλης εποχής. Πανέμορφα μικρά κτίρια, διασκορπισμένα σε ένα ευρύχωρο χώρο, περιτριγυρισμένα από μικρά πάρκα και πάρα πολύ πράσινο που να κόβει τον θόρυβο του δρόμου, δίνουν το αίσθημα της γαλήνης.
Εκεί ο επισκέπτης μπορεί να παρατηρήσει τις μέχρι πρόσφατα προνομιούχες τάξεις των πλουσίων οικογενειών, προς τον ανώνυμο πολίτη. Πρόκειται για μια γενναιοδωρία πολύ πλουσίων οικογενειών, που έχει βέβαια και το στοιχείο του ανταγωνισμού μέσα όσον αφορά ο ένας προς τον άλλον. Πρόκειται για οικογένειες που μέχρι πριν 10-15 χρόνια ήταν άκρως επώνυμες, τα χρυσά ονόματα της οικονομικής Ελλάδος, με γνωστό άγχος να μεταβιβάσουν τα οφέλη ακόμη πιο βελτιωμένα στους μεταγενεστέρους. Σήμερα πολλοί απόγονοι τους εξακολουθούν να είναι επώνυμοι, με ενδεικτικό αλαζονικό δείγμα συμπεριφοράς της προνομιούχου μεταχείρισης από κράτους και κοινωνία, αλλά τρομερά αποκομμένοι από τον περίγυρο τους.
Μόλις βγει κανένας έξω από τον τοίχο του γηροκομείου, αισθάνεται όπως άλλωστε όλοι στην Αθήνα, τους πολλούς φτωχούς που υπάρχουν παντού, την αυξανόμενη εγκληματικότητα, την διακίνηση ναρκωτικών, την οπτική ρύπανση, τις αρρώστιες και κυρίως την συρρίκνωση της μεσαίας τάξης. Μια μεσαία τάξη που είχε τρομερή σε πλούτο και αριθμό άνοδο τα τελευταία 20 χρόνια. Σε αμιγή συνεργασία με τους προνομιούχους οι πρώην αγρότες και εργάτες διασκέδαζαν μαζί στα λαϊκά κέντρα στα διπλανά τραπέζια, μοιραζόμενοι τον πλούτο της συνεργασίας έστω και άνισα. Υπήρχε μια απόλυτη νομιμοφροσύνη σε ότι αφορά τις κατακτήσεις του ενός ως προς την «άγια» ιδιοκτησία των άλλων. Και ξαφνικά ήρθε η παγκοσμιοποίηση. Τοπικές και περιφερειακές δυνάμεις μετριαστήκανε. Το κεφάλαιο σαν ισχυρός δορυφόρος άρχισε να περιφέρεται με τρομερή ταχύτητα σε όλη τη γη. Η κινητικότητα αυτή του κεφαλαίου δημιούργησε μια παγκόσμια αγορά, που απομόνωσε τους παλιούς παραδοσιακούς πλούσιους και έκανε τους αδύναμους φτωχότερους. Πλέον η καινούρια αγορά κυριαρχείται από πρόσωπα που ψάχνουν, παράγουν και κατευθύνουν πληροφορίες. Άνοδος είναι το σύνθημα παντού όπου και αν οδηγεί. Παραδόσεις, όπως η έννοια της εντοπιότητας και της αλληλεγγύης είναι απλές ενοχλητικές συνεστιάσεις με συγγενείς, γείτονες και δυσνόητες στενόμυαλες παρεμβάσεις.
Η νέα αριστοκρατία των εγκεφάλων διαγράφει έννοιες όπως καλλιέργεια πατριωτισμό θρησκεία, και ονειρεύεται πρώτη θέση στο αεροπλάνο, δεσμούς με την διεθνή αγορά, γρήγορο χρήμα, μόδα και χλιδή. Δεν ντρέπεται να πει ότι το θέλει, αντίθετα το δείχνει με μανία με επιμονή και έντονη τάση για προβολή, ιδιαίτερα στις νεόπτωχες μάζες όπου περιμένει να αντλήσει πειθήνιο ερωτικό σύντροφο ή υπάκουο εργάτη. Όλη αυτή η πίεση δημιουργεί μια άμεση συρρίκνωση της μέσης τάξης και ιδιαίτερα των νεαρών βλαστών της, που ονειρεύονται την άνοδο στο κυρίαρχο σύστημα, άρα την αποδέχονται και την επιβάλλουν πλήρως στους ομοίους τους. Το όνειρο είναι απλό, είναι αυτό της εξομοίωσης με την νέα κυρίαρχη τάξη που διαθέτει όλα τα παραπάνω «προσόντα». Ένας στο εκατομμύριο το καταφέρνει. Δηλαδή, αναλογία πολύ μικρότερη από αυτή της πιθανότητας να κερδίσεις το Λόττο. Οι υπόλοιποι άτυχοι μένουν με μόνιμο συνοδό, την νεογέννητη κατάθλιψη που τους κατακλύζει καθ’ ολοκληρία.

0 Comments:

Post a Comment



Δημοφιλείς αναρτήσεις

 

© 2006 | Blogger Templates by GeckoandFly modified and converted to Blogger by Blogcrowds.